Lista 10 najlepszych zawodowych bokserów zawiera szereg nazwisk. To ciekawa mieszanka wielkich nazwisk, takich jak Roberto Duran i Archie Moore, oraz mniej znanych, jak Errol Spence Jr. i Floyd Mayweather.
Archie Moore
W trwającej 27 lat karierze Archie Moore walczył z każdym godnym pretendentem do tytułu wagi półciężkiej. Zanotował też rekord 186 zwycięstw i 131 znokautowanych uderzeń.
Podczas swojej wczesnej kariery był członkiem Civilian Conservation Corps. Po wojnie pracował dla oddziału leśnego w Poplar Bluff, Missouri. Jego drużyna bokserska rywalizowała w turniejach Golden Gloves w południowym Missouri.
Moore był znany ze swoich nokautów. Associated Press zaliczyła go do kategorii Light Heavyweight Fighter of the Century.
Duża liczba nokautów została zaliczona przez Moore’a, w tym jeden przeciwko Yvonowi Durelle. Nie był jednak tak udany w dziale wygranych i przegranych.
Podczas gdy wyrobił sobie nazwisko, jego największym rywalem był Harold Johnson. Walczyli kilka razy w latach 50-tych.
Pomimo przegranej z Johnsonem, Moore miał dobry rok w 1953. Jego ostatnią walką była walka z Mike’m DiBiase.
To właśnie w tym czasie Moore podróżował do Argentyny. W tym kraju wygrał dwie walki. Obejmowały one KO nad przyszłym Hall of Fame wagi lekkiej, Haroldem Johnsonem.
W wyniku sukcesu w Argentynie, Archie Moore stał się międzynarodową sławą. Po przejściu na emeryturę angażował się w różne sprawy, w tym afroamerykańskie.
Floyd Mayweather
Jeśli jesteś fanem boksu, prawdopodobnie słyszałeś o jednym z najbardziej udekorowanych bokserów zawodowych wszech czasów, Floydzie Mayweatherze. Jego imponująca kariera trwa ponad dwie dekady, a on sam zgromadził w sumie 50 zwycięstw. Zdobył 15 tytułów mistrza świata i zdobył miejsce w drużynie olimpijskiej w 1996 roku.
Mayweather został uznany za najlepszego boksera w kategorii pound for pound przez Ring Magazine i listę Sports Illustrated. Dominował nad swoimi przeciwnikami dzięki niebywałej umiejętności unikania ciosów.
Kiedy był młodym chłopcem, zaczął boksować. Jako nastolatek zdobył swoją pierwszą nagrodę National Golden Gloves. W 1996 roku dostał się na Olimpiadę w Atlancie. To właśnie na tej olimpiadzie zdobył brązowy medal.
Zanim osiągnął swój prime, otrzymał przydomek „Little Floyd” ze względu na swój mały rozmiar. Był również określany jako najszybszy puncher w historii.
W 2006 roku Mayweather zdobył mistrzostwo IBF w wadze welterweight. W 2007 roku dodał do tego tytuł WBC welterweight i mistrzostwo linii.
W 2012 roku zajął pierwsze miejsce na liście Forbes’a najlepiej opłacanych sportowców świata. Do końca roku zainkasował łącznie 280 milionów dolarów.
Manny Pacquaio
Manny Pacquiao jest jednym z najbardziej znanych i popularnych bokserów zawodowych na świecie. Zdobył osiem tytułów mistrza świata w ośmiu różnych kategoriach wagowych. Zarobił również niesamowitą ilość pieniędzy. Jego wydarzenia bokserskie w systemie pay-per-view przyniosły ponad 1,2 miliarda dolarów przychodu. W 2015 roku był drugim najlepiej opłacanym sportowcem na świecie.
Pacquiao to bokser, który urodził się na Filipinach. Zaczął boksować w wieku szesnastu lat. Po wygraniu swojej pierwszej walki opuścił dom i przeniósł się do Manili, aby zostać zawodowym bokserem.
W 1998 roku zdobył swój pierwszy ważny tytuł w dywizji piórkowej. W następnym roku zdobył tytuł WBO w wadze lekkiej. Niedługo potem awansował do dywizji welterweight. Do czasu przejścia na emeryturę w 2021 roku, zdobędzie rekordową liczbę ośmiu tytułów.
W swojej karierze Pacquiao walczył w 11 kategoriach wagowych. Wygrał 62 pojedynki. Niektóre z jego godnych uwagi zwycięstw to Miguel Cotto, Juan Manuel Marquez, Ricky Hatton i Tim Bradley.
Przed walką z Floydem Mayweatherem, Pacquiao miał passę zwycięstw w 12 kolejnych walkach. Podczas tego odcinka pokonał Rustico Torrecampo przez zatrzymanie w trzeciej rundzie oraz Chatchai Sasakul przez 8-rundowe KO.
Roberto Duran
Roberto Duran jest jednym z najlepszych zawodowych bokserów wszech czasów. Walczył w najlepszej erze tego sportu, a jego talenty sprawiły, że został mistrzem świata w czterech kategoriach wagowych. Był również członkiem „Czterech Królów” z lat 80-tych.
W młodym wieku Duran uczył się boksu w Panamie i stoczył kilka walk amatorskich. Karierę zawodową rozpoczął w wieku 16 lat. Do późnych lat dwudziestych zgromadził zawodowy rekord 103 zwycięstw.
W czasach swojej świetności Roberto Duran był silnym bokserem uderzającym. Obezwładniał swoich przeciwników mocnymi uderzeniami i zawsze utrzymywał przewagę w środku. Jego bronią był silny cios z prawej ręki.
Po przejściu na emeryturę z boksu w 1984 roku, stał się odnoszącym sukcesy promotorem. Duran obronił również tytuł, który zdobył jako waga lekka.
Jedno z jego godnych uwagi zwycięstw było przeciwko Davey’owi Moore’owi, który miał 12-walkową passę zwycięstw. Moore był uważany za pełnoprawną gwiazdę boksu. Ale Moore przegrał w ósmej rundzie w walce o mistrzostwo WBA w wadze średniej juniorskiej.
Duran został oceniony jako piąty najlepszy lekki na świecie przez magazyn The Ring. Jego rekord 103 zwycięstw i 70 nokautów robi wrażenie.
Errol Spence Jr.
Biorąc pod uwagę, że Errol Spence Jr. jest w boksie od 22 roku życia, liczba przypadków, w których udało mu się znokautować swoich przeciwników jest raczej niezwykła. Obecnie jest niepokonany, a jego współczynnik KO w karierze wynosi 78,6%.
Pierwszy raz w historii Spence zdobył tytuł światowy w wieku 27 lat, kiedy to znokautował Kella Brooka w 11 rundzie. Po tym wydarzeniu zdobył jeszcze trzy tytuły mistrza świata.
Pomimo ostatnich sukcesów, pojawiły się plotki na temat jego wagi i tego, czy jest gotowy na skok w górę wagi. Według doniesień, Spence boi się przejść do 154 funtów.
Jego ostatnią walką była walka z Yordenisem Ugasem 16 kwietnia 2022 roku. Była to pierwsza z ośmiu walk w tym roku.
Podczas tego roku Spence zrobił rozprysk w mediach. Znalazł się w centrum uwagi po pokonaniu Carlosa Ocampo i Leonarda Bundu. Oba te zwycięstwa przyniosły mu uwagę fanów boksu i dużą widownię telewizyjną.
W tym momencie swojej kariery Spence jest uważany za jednego z trzech najlepszych bokserów w dywizji welterweight. A z tytułami WBA i IBF w wadze welterweight na linii, nie ma wątpliwości, że 30-latek będzie siłą, z którą trzeba się liczyć w najbliższych miesiącach.
Dwight Dwight
Dwight Howard to były center NBA. W ciągu ostatnich sześciu sezonów grał dla pięciu różnych drużyn. W 2012 roku podpisał kontrakt z Los Angeles Lakers. Jego kariera obejmuje obszerną historię kontuzji.
Jako center, Howard ma 6 stóp-10. Grał z Lakers, Nets, Memphis Grizzlies, a teraz z Taoyuan Leopards. Ze swoim atletyzmem jest jednym z najlepszych big menów w koszykówce.
Dwight przez lata był obiektem wielu trash talk. Przez większość swojej kariery walczył z problemem alkoholowym. Ale jego dziedzictwo jest bardzo zróżnicowane i skomplikowane.
W wieku 25 lat, Dwight Muhammad Qawi był uważany za potencjalnego pretendenta do tytułu wagi półciężkiej. Miał rekord 25-4 i 25 zwycięstw przez nokaut. Choć został wprowadzony do International Boxing Hall of Fame, ostatecznie został dwukrotnie zatrzymany.
Dwight urodził się w Baltimore w stanie Maryland. Dorastając w Camden, zajął się boksem i w wieku 19 lat został skazany za napad z bronią w ręku. Po wyjściu na wolność zapisał się do więziennego programu bokserskiego.
Dwight zdobył tytuły mistrza świata w dwóch kategoriach wagowych, lekkiej wagi ciężkiej i cruiserweight. Zadebiutował w boksie zawodowym w wieku 25 lat. Kilka z jego największych walk to wygrana w wadze lekkiej z Jamesem Scottem i przegrana przez bliską decyzję z Matthew Saadem Muhammadem w Atlantic City.
Roy Jones Jr.
Roy Levesta Jones, Jr. jest zawodowym bokserem, którego zawodowy rekord wynosi 66-9. Walczył w czterech kategoriach wagowych. Do jego zwycięstw zaliczają się Montell Griffin, Virgil Hill i John Ruiz.
Amerykański bokser wychował się w Pensacoli na Florydzie. Swój zawodowy debiut zaliczył w 1989 roku. Znany był ze swojego unikalnego stylu walki. W dużej mierze opierał się na szybkości i refleksie.
Bokser rozpoczął swoją karierę w dywizji junior średniej. Później przeniósł się do dywizji lekkiej wagi ciężkiej. W 2003 roku pokonał mistrza WBA w wadze ciężkiej Johna Ruiza. Obronił również tytuł IBF w wadze średniej przeciwko Jamesowi Toneyowi.
Roy Jones jest członkiem International Boxing Hall of Fame. Oprócz osiągnięć w boksie, zajmował się także innymi dziedzinami. Niektóre z jego osiągnięć to aktorstwo, bycie raperem i komentatorem sportowym.
Kiedy po raz pierwszy rozpoczął swoją karierę, był underdogiem. Jego pierwsza walka była przeciwko Ricky’emu Randallowi. Podczas drugiej rundy Jones został znokautowany. Po walce sędzia powiedział mu, że jest oszołomiony decyzją sędziego.
Roy Jones był uważany za jednego z największych bokserów wszech czasów. Jego styl był bardzo techniczny, polegał na szybkich i celnych ciosach. Jednak jego popularność w kasie nie była tak wysoka jak innych czołowych pięściarzy.
